بررسی ارتباط P53 با برخی ازعوامل پاتولوژیک بالینی و گیرنده های استروئیدی در بیماران سرطان پستان

چکیده مقدمه : جهش در ژن P53 باعث تحریک رشد سلول و پیشرفت تومور می‌شود. هدف: هدف بررسی ارتباط P53 با دیگر متغیرهای آسیب شناختی– بالینی مثل اندازه و درجه آسیب شناختی تومور ، تهاجم لنفی- عروقی و ارتباط آن با وضعیت گیرنده‌های استروئیدی در بیماران دچار سرطان پستان بوده است. مواد و روش‌ها: نمونه‌ها با جراحی پستان یا بیوپسی excisional از 465 بیمار دچار سرطان پستان گرفته شد. از روش ایمونو هیستوشیمی برای ارزیابی گیرنده‌های استروژن و پروژسترون برای همه تومورها استفاده شد .بر طبق وضعیت گیرنده های استروئیدی بیماران، هورمون مثبت(گیرنده استروژن یا گیرنده پروژسترون مثبت ) و هورمون منفی(گیرنده استروژن و گیرنده پروژسترون منفی) هستند. بیماران براساس درجه تمایز آسیب شناسی ، به 2 گروه درجه تمایز آسیب‌شناسی پائین (درجه 1) و بالا(درجه 2.3) تقسیم شدند. نتایج: 7/29% بیماران دارای پروتئین P53 بودند. متوسط سنی بیمارانی که P53 در آنها منفی گزارش شده بود به طور معنی دار بالاتر از افراد P53 مثبت بود(2/49 سال در برابر 7/46 سال ) ارتباط منفی بین وجود P53 و مثبت بودن گیرنده های هورمونی بدست آمد(با درجه اطمینان = 0008/0). وجود پروتئین P53 با وجود پروتئینHER2 (Human Epithelial Receptor2) به‌طور معنی‌دار ارتباط داشت( 000/0 P=). منفی بودن پروتئین P53 و مثبت بودن گیرنده‌های هورمونی توام با تومورهای با درجه تمایز آسیب شناسی پایین ارتباط معنی‌دار داشتند( 007/0 P=). هیچ ارتباط معنی‌داری بین وجود پروتئین P53 و تهاجم لنفی عروقی و عود و اندازه تومور وجود نداشت . نتیجه‌گیری: تومورهای با درجه تمایز آسیب شناسی پائین(درجه آسیب شناختی =1 ) بیشتر دارای فنوتیپ P53 منفی گیرنده استروئیدی مثبت بودند. در حالی‌که تومورهای با درجه تمایز آسیب شناسی بالا (درجه آسیب شناختی = 2 یا 3 ) دارای فنوتیپ P53 مثبت گیرنده استروئیدی منفی بودند منفی بودن P53 ارتباط معنی‌دار با فاکتورهای تعیین‌کننده پیش‌آگهی خوب مثل هورمون مثبت و درجه تمایز آسیب شناسی پایین داشت بنابراین ارزیابی مارکر بیولوژیک P53 در انتخاب روش درمانی در بیماران با مرحله بالینی برابر کمک کننده است .